Een juf of een meester
heb je niet voor even,
maar voor de rest van je leven.

Want ook al zie je hen
nooit meer terug,
er komt een dag,
en nog een dag,
en nog een — ja, echt! —,
dat je zegt:

"Weet je nog?
Onze juf, onze meester ..."
En je droomt dan weg,
tussen alle herinneringen
die je hebt vergaard.

Het is een schat,
die je in je hoofd bewaart.

Er zijn er die zeggen:
"Aan alles komt een eind."
Dat klinkt dan wat triest,
alsof je iets verliest.

Maar na elk einde
komt er weer een nieuw begin.
Als na een punt aan een zin:
het verhaal gaat voort,
wordt zelfs langer en mooier.
Zoals dat hoort.

Ja, schrijf nu maar!
Je hebt het hier geleerd.
Je mag trots zijn,
je bent nu klaar.

Voor het grotere verhaal.
In je eigen taal.